Sea Diamond – Απάντηση του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος στην Πλοιοκτήτρια Εταιρεία

Η Δράση για την Σαντορίνη συντάσσεται στην απάντηση του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος προς την Πλοιοκτήτρια Εταιρεία του Sea Diamond.

Συμπληρωματικά της απάντησης, υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με ανακοίνωση της Δημόσιας Αρχή Λιμένων (ΔΑΛ), ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, κάλεσε τη ΔΑΛ να ανακαλέσει την διακήρυξη διαγωνισμού ανέλκυσης του ναυαγίου, ενώ ήδη στις 20/1/2020 είχαν κατατεθεί δύο προτάσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος από κινέζικες εταιρείες.

https://www.news247.gr/koinonia/sea-diamond-giati-plakiotakis-mataiose-anoigma-prosforon-anelkysi.7568030.html

Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος

"Σε συνέχεια της πρόσφατης ανακοίνωσης του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος https://archipelago.gr/sea-diamond-egkataleleimmeno.../σχετικά με την ολιγωρία για μη ανέλκυση του ναυαγίου του Sea Diamond, εντύπωση προκαλεί η απάντηση της πλοιοκτήτριας εταιρείας https://www.athina984.gr/.../kataggelia-gia-ti-mi.../, η οποία θέλει να μας πείσει ότι η ορθή ενημέρωση των πολιτών είναι πιο τοξική από το ναυάγιο που προξένησαν και επί 14 χρόνια έχουν εγκαταλείψει στον πυθμένα της Καλντέρας.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στην ανακοίνωσή της η εταιρεία, επιμένοντας να θεωρεί τους πολίτες ως εύκολο στόχο παραπληροφόρησης, αναφέρει ότι «τα ποινικά Δικαστήρια έχουν κρίνει ότι η ανέλκυση δεν είναι δυνατή» και ότι «οι επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον είναι αμελητέες».

Εδώ οφείλουμε να απαντήσουμε ότι το θέμα του εφικτού της ανέλκυσης και των σχετικών αποζημιώσεων απασχόλησε, και συνεχίζει να απασχολεί μέχρι σήμερα, τα Αστικά Δικαστήρια που έχουν και τη σχετική αρμοδιότητα. Σύμφωνα με την απόφαση 464/2014 του Αστικού Πρωτοδικείου Πειραιά, η πλοιοκτήτρια είχε υποχρεωθεί σε άμεση ανέλκυση του ναυαγίου του Sea Diamond με δικά της έξοδα και σε καταβολή αποζημίωσης 14 εκατομμυρίων ευρώ (8 εκ. προς το Δήμο Θήρας και 6 εκ. προς το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας). Η εταιρεία άσκησε έφεση και το Αστικό Εφετείο Πειραιά διέταξε τη διενέργεια δύο πραγματογνωμοσυνών για το εφικτό της ανέλκυσης και για τη ρύπανση που προκαλείται από το Sea Diamond.

Οι πραγματογνώμονες που διόρισε η Ελληνική Δικαιοσύνη, κατέληξαν εν συντομία στα συμπεράσματα ότι «η ανέλκυση του Sea Diamond είναι πρακτικώς εφικτή», ενώ όσον αφορά στη ρύπανση που προκαλείται τονίζουν ότι «η επιβάρυνση που έχει επιφέρει το ναυάγιο στην περιοχή είναι σαφής και ο μοναδικός τρόπος αποτροπής της, είναι η οριστική απομάκρυνση του. Κάθε άλλη καθυστέρηση ή ενέργεια θα έχει ως αποτέλεσμα την οικολογική και όχι μόνον καταστροφή της Καλντέρας. Η χρονική έκταση στο μέλλον των επιβλαβών εκπομπών φτάνει τα 420 χρόνια…». Σε ανάλογα συμπεράσματα κατέληξε και η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που πραγματοποιήθηκε από το Εργαστήριο Διαχείρισης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων του Πολυτεχνείου Κρήτης – Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος.

Απαντώντας στο προκλητικό σχόλιο της πλοιοκτήτριας εταιρείας ότι η μελέτη του Εργαστηρίου Διαχείρισης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων του Πολυτεχνείου Κρήτης «προέρχεται από φορέα που δεν έχει την παραμικρή γνώση στο αντικείμενο και έχει επικριθεί απ’ όλη την επιστημονική κοινότητα» οφείλουμε να τονίσουμε ότι όπως αναφέρεται στην τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου 516/2016 της ποινικής δίκης για το ναυάγιο του Sea Diamond η έκθεση του Πολυτεχνείου Κρήτης, κρίνεται από το δικαστήριο ως πλέον πειστική σε σχέση με τις λοιπές μελέτες, ενώ αποτελεί μελέτη που διεκπεραιώθηκε για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου. Αντιθέτως, οι ετήσιες μετρήσεις για τη ρύπανση τις οποίες επικαλείται η πλοιοκτήτρια εταιρεία, αποτελούν έρευνα που έγινε με απευθείας ανάθεση και χρηματοδότηση σε δημόσιο φορέα από την πλοιοκτήτρια εταιρεία. Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου η σχετική έκθεση «κρίνεται αντιφατική» και «δεν πείθει για τα συμπεράσματά της» δηλαδή «ότι οι επιπτώσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα από το ναυάγιο είναι αμελητέες». Το πώς είναι δυνατόν να γίνονται μελέτες κατά παραγγελία και μάλιστα από δημόσιους φορείς, είναι ένα άλλο θέμα που θα πρέπει να μας απασχολήσει όλους σοβαρά.

Αξιοσημείωτο είναι ότι κατά τον πρόσφατο (2019) διεθνή μειοδοτικό διαγωνισμό για την ανέλκυση του Sea Diamond, κατέθεσαν προσφορά δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες ανελκύσεων της Κίνας, με κόστος κάτω από το όριο που είχε τεθεί. Η διαδικασία δεν προχώρησε καθώς ο διαγωνισμός ακυρώθηκε για γραφειοκρατικούς λόγους δύο μόλις μέρες πριν το άνοιγμα των προσφορών.

Καθώς λοιπόν, έπειτα από την κρίση της πανδημίας, ετοιμαζόμαστε να ανοίξουμε τον τουρισμό, σε μία από τις πιο φημισμένες Καλντέρες του κόσμου που αποτελεί χρυσοφόρο προορισμό για την παγκόσμια κρουαζιέρα, καθημερινά συνεχίζουν να αναβλύζουν πετρελαιοειδή και να διασκορπίζονται επικίνδυνες και τοξικές χημικές ουσίες στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Αυτό συμβαίνει σε μία σεισμογενή περιοχή όπου ο κίνδυνος κατακρήμνισης του πλοίου είναι καθημερινός, και καθώς το μεγαλύτερο μέρος των πετρελαιοειδών παραμένουν εγκλωβισμένα στο κουφάρι του ναυαγίου, έντονος και καθημερινός είναι και ο κίνδυνος εκτεταμένης ρύπανσης. Η εγκατάλειψη του ναυαγίου εδώ και 14 χρόνια είναι ξεκάθαρο ότι οφείλεται στη διαχρονική ολιγωρία της πολιτείας, δίνοντας όμως και το θράσος στην πλοιοκτήτρια εταιρεία να θεωρεί ότι και οι πολίτες αποτελούν εύκολο στόχο παραπληροφόρησης."

Δελτίο Τύπου Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»

Sea Diamond – Εγκαταλελειμμένο επί 14 χρόνια στον βυθό της Σαντορίνης

Sea Diamond – An Abandoned Wreck for 14 years on the seafloor of Santorini (for English pls see here https://archipelago.gr/.../sea-diamond-an-abandoned.../

)

14 χρόνια μετά την βύθιση και εγκατάλειψη του Sea Diamond, που στοίχισε τη ζωή σε 3 ανθρώπους, το κουφάρι του πλοίου συνεχίζει να διαβρώνεται καθημερινά διαρρέοντας πετρελαιοειδή και άλλες επικίνδυνες ουσίες στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος από την πρώτη στιγμή της βύθισης του Sea Diamond βρέθηκε στο πλευρό της τοπικής κοινωνίας πιέζοντας προς την απομάκρυνση αυτού του επικίνδυνου ναυαγίου. Έπειτα από 14 χρόνια απραξίας, εμπαιγμού των πολιτών και διαχρονικής ανεπάρκειας των αρμόδιων αρχών, μοναδικό συμπέρασμα είναι ότι η προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος διαχρονικά δεν αποτελεί προτεραιότητα για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα.

Το ιστορικό της μη- ανέλκυσης του Sea Diamond:

• το ναυάγιο παραμένει κρεμάμενο επί 14 χρόνια σε χείλος γκρεμού στο βυθό, παρόλο που έχει χαρακτηριστεί ως εγκαταλελειμμένο τοξικό «απόβλητο»,

• καθημερινά επί 14 χρόνια συνεχίζει να ρυπαίνει τα θαλάσσια οικοσυστήματα, σε μία από τις πιο σημαντικές θαλάσσιες περιοχές της Μεσογείου,

• εκτός από τα πετρελαιοειδή που συνεχίζουν να αναβλύζουν στην επιφάνεια της θάλασσας δεδομένου ότι ποτέ δεν αντλήθηκαν, βασικό κίνδυνο ρύπανσης αποτελούν οι υδατοδιαλυτές τοξικές ουσίες που προέρχονται από τη διάβρωση των επικίνδυνων υλικών που περιέχονται στο κουφάρι του ναυαγίου. Παρόλο που ρυπαίνουν καθημερινά, σε αντίθεση με τα πετρελαιοειδή η ρύπανση που προκαλούν δεν είναι ορατή, όμως είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη,

• σύμφωνα με έρευνα του Πολυτεχνείου Κρήτης, σε ψάρια που συλλέχθηκαν από την περιοχή του ναυαγίου ανιχνεύτηκαν σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις, επικίνδυνα βαρέα μέταλλα όπως ο υδράργυρος και το κάδμιο,

• 6 εκ δολάρια καρπώθηκε από την ασφάλεια η πλοιοκτήτρια εταιρεία με έδρα τα Marshall Islands για την απάντληση των πετρελαιοειδών, ενώ η σχετική μελέτη επιδοτήθηκε από το «Γαλάζιο Ταμείο». Ενδεικτικό είναι ότι ενώ παρουσιάστηκαν 145 κυβικά μέτρα ως απαντλημένα πετρελαιοειδή, τελικά αποδείχθηκε από αναλύσεις δειγμάτων στο Γενικό Χημείο του Κράτους, ότι αυτά περιείχαν 99% θαλασσινό νερό και μόνο 1% πετρελαιοειδή.

• H πλοιοκτήτρια εταιρεία εισέπραξε 55 εκ δολάρια από την ασφάλεια για την ολική απώλεια του πλοίου (total loss) για ένα πλοίο που 2 χρόνια πριν αγοράστηκε για 35 εκ δολάρια. Επίσης ενδεικτικό είναι ότι σύντομα η πλοιοκτήτρια αγόρασε νέο πλοίο με το οποίο συνέχισε το πρόγραμμα του Sea Diamond. Ως μέτρο σύγκρισης παραθέτουμε ένα αντίστοιχο παράδειγμα διαχείρισης ναυαγίου στο εξωτερικό: στην περίπτωση του ναυαγίου του Costa Concordia το 2012 στην Ιταλία, οι ιταλικές αρχές υποχρέωσαν την πλοιοκτήτρια εταιρεία να ανελκύσει το ναυάγιο μέσα σε 14 μήνες και να πληρώσει περισσότερο από 1 δις ευρώ για την ανέλκυση και την απορρύπανση.

Συνεπώς το μήνυμα που δίνουμε ως χώρα σε οποιονδήποτε εφοπλιστή ανάλογης ηθικής, είναι ότι η βύθιση και εγκατάλειψη πλοίων στα ελληνικά νερά αποτελεί μία προσοδοφόρα επιχειρηματική δραστηριότητα – δεδομένου ότι οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη, τόσο στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ όσο και στις λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες, τα περισσότερα ναυάγια ανελκύονται σχεδόν άμεσα για την αποφυγή ρύπανσης.

• Το 2011 η «Διεθνής Δράση για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό της Σαντορίνης», το «Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος» και η Κοινότητα Οίας προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, για το θέμα της επικινδυνότητας της μη ανέλκυσης του ναυαγίου,

• Η απόφαση 1820/2019 του Συμβουλίου της Επικρατείας σύμφωνα με την οποία το ΥΝΑΝΠ έχει άμεση και αυτοτελή υποχρέωση να κινήσει τις διαδικασίες ανέλκυσης του Sea Diamond, αγνοείται επιδεικτικά από τις κρατικές αρχές. Αυτό συνέβη παρόλο που μεγάλες διεθνείς εταιρείες ανέλκυσης κατέθεσαν σχετικές προσφορές το 2019, σε μία διαδικασία που τελικά πάγωσε από το ΥΝΑΝΠ για λόγους αρμοδιότητας.

• Η αδιανόητα αργή δικαστική οδός που έχει ξεκινήσει πριν από 10 χρόνια και ακόμα να ολοκληρωθεί, φαίνεται ότι επιβαρύνει όχι τους υπαίτιους του ναυαγίου που έχουν επωφεληθεί οικονομικά από αυτό τα μέγιστα, αλλά κυρίως όλους εμάς που καλούμαστε να μεταβούμε κατ’ επανάληψιν και επί σειρά ετών σε κάθε δίκη στον Πειραιά, για να παραστούμε ως μάρτυρες - τόσο από το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, όσο και από τους φορείς της Σαντορίνης και το Πολυτεχνείο της Κρήτης, με μεγάλο κόπο και κόστος και έως τώρα χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

• Ακόμα και σήμερά στο λιμάνι της Σαντορίνης, που είναι το πλέον τουριστικό λιμάνι της Μεσογείου, αλλά και το νησί το οποίο συμβάλλει στο ΑΕΠ με >1%, κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί επί 14 χρόνια για την αποφυγή ή διαχείριση ενός μελλοντικού αντίστοιχου ναυαγίου.

Εν κατακλείδι, η επί 14 χρόνια εγκατάλειψη του επικίνδυνου ναυαγίου του Sea Diamond αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι η προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος διαχρονικά δεν αποτελεί προτεραιότητα για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα. Πρόκειται για ανικανότητα διαχείρισης, ή απλώς εξυπηρέτηση συμφερόντων;

Tο αφήνουμε στην κρίση των πολιτών.

Για το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»

Θοδωρής Τσιμπίδης

Αφιέρωμα από την ΕΡΤ3, στην εκπομπή ΟΜΙΚΡΟΝ 3 για το ναυάγιο του SEA DIAMOND.

https://www.ertflix.gr/ert3/05apr2021-o3-omikron-tria/?fbclid=IwAR2uXNuPG5x55mmCJO8FVrkMLKlMgpeuu8sOmdTJpoovrSZIW8bDGK-3sho,

14 χρόνια μετά το ναυάγιο, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ όσα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται μέχρι σήμερα, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΎΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΛΚΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓIΟΥ.

14 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ!!!!

Είναι πολλά τα 14 χρόνια του ναυαγίου του Sea Diamond στο βυθό της Καλντέρας της Σαντορίνης!! Ήταν πολλές και οι 14 ώρες που αφήσατε το Sea Diamond να βυθίζεται αργά στα νερά της Καλντέρας μας!! Στον πιο όμορφο τουριστικό προορισμό όπως λένε όλοι!!

ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ, νυν και πρώην, είναι πολλές οι υποσχέσεις που δώσατε και δεν υλοποιήσατε!! ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, νυν και πρώην, είναι βαριές οι ευθύνες όλων σας που δεν τηρήσατε το γράμμα του νόμου και δεν υποχρεώσατε τον πλοιοκτήτη και τους υπεύθυνους του ναυαγίου να κάνουν την ανέλκυση και να απομακρύνουν από τη Σαντορίνη ότι μας παράτησαν στο βωμό του χρήματος και του κέρδους!! ΚΥΡΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, είναι πολλές οι υποχρεώσεις σας που δεν τηρήσατε. Τα ευχολόγια και οι υποσχέσεις δεν αρκούν....

Το ναυάγιο του Sea Diamond απαιτεί πρωτίστως ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ !! Το ναυάγιο του Sea Diamond είναι ίσως το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα στην τουριστική βιτρίνα της Ελλάδας. Πολύ σύντομα θα προκαλέσει μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή αν δεν γίνει η ανέλκυση και η απομάκρυνση του ναυαγίου. Ήδη έχει προκαλέσει μεγάλη υποβάθμιση στη μοναδική Καλντέρα της Σαντορίνης.

ΦΤΑΝΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ. ΕΦΑΡΜΟΣΤΕ ΤΗΝ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΠΕΡΙ ΑΝΕΛΚΥΣΗΣ ΝΑΥΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ SEA DIAMOND ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ. ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ!! ΑΝΕΛΚΥΣΗ ΤΩΡΑ !!!

Greekreporter: Santorini Shipwreck an Environmental Time Bomb Ready to Explode

 https://greekreporter.com/2021/03/02/santorini-shipwreck-an-environmental-time-bomb-ready-to-explode/?fbclid=IwAR16z9Ggn6F7OnPBGdY2PiskmDkbll4LopS11VsRzUbB2y6_r8obwstlbaQ

The Santorini shipwreck of the cruise ship MS Sea Diamond has been a permanent feature of the Greek island for the last 14 years.

The people of Santorini are still fighting for the removal of the wreck that has become a hot potato between stakeholders as it evolves into a silent environmental time bomb for the world-famous Greek island and its beautiful caldera.

The tragic incident took the lives of a French father and daughter and made international headlines for the difficult and dangerous evacuation of 1,195 passengers, mostly Americans and Canadians, on April 5, 2007.

The floating containment barrier put up around the sunken hulk of the MS Sea Diamond in the caldera of Santorini. Photo courtesy Loucas Lignos.

Today, Loucas Lignos, the representative of two local groups protesting the handling of the incident, tells Greek Reporter that so far, both the owner of the ship and successive Greek governments have failed the community in not taking action to eliminate the looming environmental destruction stemming from the ship’s fully loaded fuel tanks.

Passengers aboard the sinking MS Sea Diamond lining up for evacuation on April 5, 2007. Photo courtesy Loucas Lignos.

Measures insufficient to counteract threat from shipwreck

Although a superficial decontamination of the waters and nearby shoreline did take place in the months following the tragedy, and an unsuccessful pumping operation took place two years later, local people consider the ongoing containment measures insufficient to counteract the threat.They have been pleading for the complete salvage and removal of the MS Sea Diamond from the caldera ever since.

They fear that the inevitable corrosion of its steel fuel tanks will cause an enormous fuel leak sooner or later, which would lead their pristine marine environment into catastrophe and devastate the island’s marine ecosystem.

Half-measures: special absorbent sheets around the wreckage captured about 30 liters of oily residue each day in 2019, 12 entire years after the sinking incident. Photo courtesy: Loucas Lignos.

Who is paying for the shipwreck’s removal?

“What is at stake in this case is who will pay for the process; the insurance company does not want to, neither does the ship-owner company, and of course everyone is trying to avoid the removal, just as has happened with so many other shipwrecks in the Greek seas,” Lignos says.

In 2014, the Civil Court of First Instance ruled in favor of the municipality of Santorini as it found the ship’s owner guilty in the incident and responsible for paying for the removal of the wreck whatever the cost, plus a few million euros in damages to the island’s local administration and the Greek state.

However, the company appealed the decision, and the procedure is still pending because of consecutive adjournments of the court.

While the Hellenic Centre for Marine Research regularly monitors the levels of sea pollution in the area, and a containment barrier is still in place around the sunken ship, plumes of oil regularly become visible on the sea’s surface whenever there is strong wind.

At one point, the barrier actually broke in 2018, allowing the contaminants to flow freely into the sea.

An oily film is seen escaping from the containment barrier whenever there is strong wind. Photo courtesy: Loucas Lignos.

Pollution from the shipwreck

An independent expert report presented in court, drawn up by the Laboratory of Toxic and Hazardous Waste Management of the Technical University of Crete confirms the worst fears of the Santorinians.

The known pollutants inside the wreck include hundreds of cubic meters of motor fuel and lubricants; hundreds of liters of battery electrolytes; copper cables; anodes containing heavy metals, and other dangerous chemicals — all taking an estimated 400 years to become inert.

“Any other delay or action (than the wreck’s removal) will result to the ecological destruction of the caldera, among other things” it concludes. A separate independent report reassures the public that the wreck is still fit for removal.

“I can’t say that we currently have tar or petrol oil on our beaches, or that we can’t swim, but I do notice oily mixtures surfacing from the shipwreck daily. Someday, the tanks will break open and much more fuel will come out from whatever is inside MS Sea Diamond,” Lignos explains to Greek Reporter.

Oil bubbles to the surface inside the containment barrier, as shown in the summer of 2019. Photo courtesy: Loucas Lignos.

The Santorini man’s despair becomes even greater when he recalls how, in recent months, the protracted dispute came very close to resolution.

Protracted dispute

The citizens’ initiatives won a separate case at Greece’s Supreme Administrative Court, the Council of State, which ordered the Ministry of Shipping and Island Policy to step in and take immediate action for the removal, then go after the shipowner for the expenses.

Soon after, island residents rejoiced at the news of an international bidding process opening up by the Ministry and of offers having been submitted by two reputable Chinese wreck removal companies.

However this led to only another let down again, a few weeks later, as they discovered that not only had the tender been cancelled, but its organizing body, the Public Port Authority, would itself be dismantled.

The Ministry, Lignos says, has since claimed that the wreck’s removal should be handled by the Municipal Port Fund of Santorini — a local administrative body operating on minimal budget and workforce, without any legal or engineering staff capable of either overviewing such gigantic venture or going after the shipowner to claim the incurred costs.

Santorinians protesting in front of the Hellenic Parliament at Syntagma Square in Athens, October 2010. Photo courtesy: Loucas Lignos.

“It’s just not possible that they (officials) have stayed inactive and done nothing on this case for 13 years running, essentially letting the time go by in the interest of the ship-owner.

“Because when twenty or thirty years will have passed, they’ll tell us, you know what, the ship is now rusted and the metal won’t survive being lifted up by the cranes. So leave it there and any time that fuel surfaces, we’ll come clean it up,” Lignos laments.

Recently more than 2,000 island residents signed a joint statement by the municipality of Santorini and groups in Lignos, including “Action for Santorini,” calling upon the Ministry of Shipping and Island Policy to finally remove the wreck. At the same time, they resorted to the Compliance Committee of the Council of State.

“At present, we anticipate that the Council of State will call the Ministry to ask the reason why it is not implementing their decision. We also anticipate the Court of Civil Appeals to re-attest the 2014 decision of the Civil Court of First Instance on the shipowner’s responsibilities, as mentioned above.

“Until then, we live and breathe in this suffering, in this pain, in this plight. We won’t stop. Some consider us a travesty. However, we will continue until we find justice,” Lignos declares, with a fierce determination resounding in his voice.